Karısına bile söylemez.
Sabaha karşı ikramiyeyi almak için erkenden yola çıkar.
Tam yarı yola gelmişken telefonu çalar.
Arayan kayınbiraderidir.
- Nerdesun enişte?
- Dışarıdayum hayırdur?
- Çabuk eve cel.
- Noldu? uşağum. Çok mu acildur.
- Hemen gel !... Abulam !...
- Yoksa hasta midir?
- Yok sizlere ömür!...Başımız sagolsun!...
Telefonu kapattiktan sonra Temel bulundugu yere çöker...
Ve gülerek dua eder.
"Ey! güzel Allahım'', verdikçe veriyisun,
verdikçe veriyisun...
Bu mail Emine Bayrak Bodur'dan.
Sevgiler.
2 yorum:
Somurtkan insanı dahi gülümsetecek bir fıkra.
Elinize sağlık.
Saygılarımla
Merhaba Sayın Haykırış
Bende severek paylaştım bu fıkrayı.
Bizim insanımız özel ve güzel.
Sevgiler
<:))
Yorum Gönder